Het is begonnen

Wat vind ik dit spannend zeg.
Voor 9, bijna 10 weken in Afrika vriwilligerswerk gaan doen.
24 maart begon het avontuur naar volwassenheid toch echt.
Op Schiphol was 23 kilo per persoon toegestaan. Ik had 24 kilo, maar mocht gelukkig erdoorheen. Papa had 24,3 kilo en dat was echt te zwaar.. Koffer mocht er later, een paar strooofwafelpakken en schoenpaar lichter, toch door. Nog wat gedronken met B,E en P. Was heel gezellig en fijn, dus bij deze nog bedankt dat jullie er allemaal waren!
Toen na het hele uitzwaaicomittee toch Nederland verlaten. Op Frankfurt moesten we overstappen. Bij bagagecontrole werd zowel Papas als mijn tas eruit gehaald. Bij mij zat er nog muziekboxje in wat er uit zou moeten zijn. Bij papa´s tas duurde het wat langer, zolang dat de marechaussee ook even kwam kijken wat er aan de hand was. Hij vroeg om Papa´s paspoort en ging het zorgvuldig bekijken en vragen waar we heen gingen en alle visas bekijken. Ik, met al mijn stress en zenuwen, vond het nu toch echt wat te spannend worden. Papa´s tas hele tijd weer door de check en nogsteeds telkens een foute code gaf. Letterlijk hele tas uitgepakt, in alle bakjes van stroopwafels kijken of er nog wat anders inzit. Uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat Papa geen crimineel is en mochten gelukkig door de douane (Ik weet niet meer wat het wel was waardoor er foutcode kwam).
Toen lekkere lange vlucht naar Johannesburg. Toen ik mijn boardingpas liet scannen, stond er dat er al iemand was ingecheckt met dezelfde boardingpass(dit kan komen doordat er iemand zich voordoet als ik en eerder was of een dubbele boeking op dezelfde stoel). Gelukkig hele aardige stewardessen, dus die liepen mee naar het vliegtuig om te kijken wie er u op mijn stoel zat. Er zat niemand en konden papa en ik rustig beginnen aan de lange vlucht met leuke films!(lala land en veel andere nieuwe films). Ik wilde al heel lang LaLaLand kijken dus begon die te kijken maar te moe dus meteen in slaap gevallen voor de hele vlucht(hoop dat die op de terugweg er weer is, zodat ik hem wel kan kijken!)
Op Johannesburg even gekeken naar de lounge (er is een lounge waar je voor 20 dólar kan chillen en douchen en eten en beveiligd voor je bagage kan komen). Dit is vooral handig voor terugweg want lange overstaptijden. De lounge ziet er chill uit, dus dan weet ik dat alvast voor de terugweg.
KLM had gezegd dat we onze bagage moesten oppikken in Johannesburg net als in de mail van Activity International waarin ze dat adviseerden em daarna opnieuw inchecken omdat het vaak fout gaat met doorchecken van bagage. We hadden het even nagevraagd in Jonannesburg en die zei dat de bagage werd doorgecheckt en dus niet hoefden op te halen. Eenmaal in het vliegtuig naar Vic Falls, ging papa toch twijfelen wat leidde tot de conclusie dat onze koffers nooit doorgecheckt kunnen zijn en dat ze dus niet op de vlucht zaten en dus zonder bagage aan onze reis zouden moeten beginnen. Eenmaal op Vic Falls airport moesten we eerst onze Visa ophalen voordat we bagage konden checken. Bij visaaanvraag vroegen ze of ik een brief had als bewijs van het vrijwilligerswerk. Die had ik niet, gingen ze overleggen en uiteindelijk met lief lachen toch mn visa gekregen. Daarna kwam ik erachter dat ik toch die brief had waar ze om vroegen maar was dat total vergeten.. Anyway, ik had mn visa. Toen naar de kofferband, na 3 rondjes nogsteeds geen koffer die van ons was. Nu begon mijn hoop toch wel te dalen.
Totdat er ineens een zwarte tas kwam, die van mij was. Thank God, hij was er! 10 minuten later ook eindelijk papa`s koffer gevonden. We werden ontzettend goed ontvangen in Zimbabwe met een traditionele dans (filmpje bij vídeos te vinden).






De dagen met Papa waren top. Zaterdag nog naar de Vic Falls gegaan, prachtig! Zondag, even gekeken naar de accomodatie en Amy (de projectleider van fotografiecursus en die bij nos woont) ontmoet. En gegeten bij restaurant waar de stroom uitviel en bijna 30 minuten uitbleef. Best grappig om mee te maken. Maandag olifanten safari gedaan, echt supercool!! Em savonds uiteten gegaan bij traditioneel restaurant. Ally ou can eat em met aditionele dansen. Superfaag, echt heel leuke avond gehad! Ik heb daar krokodil en struivogel gegeten.
Fotos van accomodatie zal ik uploaden. Het huis is beter dan ik had verwacht. het bestaat uit 2 delen. 1 gebouw, waar Amy slaapt, met kantoor voor de projectleiders en gezamelijke woonkamer en keuken. In de keuken komen wij eigenlijk nooit, we hebben 2 koks die 3 maaltijden per dag voor ns koken en tafel dekken en afruimen. het 2e gebouw zijn allemaal kleine kamers naast elkaar. Ik slaap met Paula (een braziliaans meisje van 23 die ook community Project doet). Em dan nog 2 badkamers met allebei 2 douches en wc´s.
Er wonen dus mensen in dit huis voor 3 verschillende projecten maar allemaal met dezelfde organisatie (namelijk AfricanImpact, Activity International is alleen de tussenorganisatie tussen mij en de afrikaanse organisatie) en de projecten zijn allemaal verbonden met elkaar. Het hoofdproject is het leeuwenproject, waarbij het doel is om de leeuw te beschermen (50% gekrompen in laatste 40 jaar). Dan hebben we het photography Project, weet niet precies wat dat er mee te maken heeft haha. Volgens mij was het, door mooie fotos van Zimbabwe em Wildlfe de wereld in te sturen, worden mensen zich meer bewust van em komen dan hier. Heen. Dit levert weer geld op voor de projecten. Dan Community Project (wat ik doe), de lokale bevolking is tegen de leeuw want het eet hun eten op en is gevaarlijk dier. Dus door de community te helpen met bijvoorbeeld educatie of beschermingsmaatregelen, zullen zij hopelijk meehelpen aan het beschermen van de leeuw.
De meesten vrijwilligers zijn hier voor het leeuwenproject. Nu 2 voor community en dan 6 voor leeuwen en 2 voor fotografie. Omdat de projecten met elkaar te maken hebben, hebben ze gezorgd dat iedere vrijwilliger ook wat meekrijgt van alle programma`s. Dus iedereen kan wat van fotografie meekrijgen (naar mooie fotobestemmingen gaan) en van het leeuwenproject (lionwalks en feeds) en op zijn tijd ook community dingen(zoals gezamelijk de buurt opruimen of met zijn allen naar de kidsclub in het dorp) Daarnaast doen we veel gamedrives met zijn allen omdat we eigenlijk midden in het national park leven. (geen hek ofso). Er lopen letterlijk snachts leeuwen en olifanten over de straten die uit het national park komen. Heel gaaf maar ook wel eng idee.. Er lopen veel baboons en zwijnen gewoon altijd op straat. Er is 1 weg die sochtends ontzttend populair is om hard te lopen, toen we vroegen waarom zeiden ze dit is de enige weg waarbij je niet zo snel aangevallen wordt door wilde dieren. Haha!
Ik zal even de mensen voorstellen met wie ik leef, dan is het makkelijker om te snappen wie ik bedoel.
Amy: is fotografie manager(25 jaar) en engels maar woont in hetzelfde huis en is dus 24 uur per dag bereikbaar en kan je alijd naar toe met al je vragen. Ze doet eingelijk alles met ons qua projecten maar ook gewoon eten en chiillen savonds.
Eileen: vrouw van 40, uit de USA. Had zware baan en kreeg nooit vakantie. Uiteindelijk besloten alles op te zeggen en een heel jaar vrijwilligerswerk in Afrika te gaan doen!! (werk, huis alles opgezegd). Zo stoer!! heel aardig en praatgraag
Kristen: iets van 36, woont op een Farm in USA. Nu twee weken vakantie en besloten de fotografiecursus te doen
Paula:mijn kamergenootje, braziliaans en 23 jaar. Heel aardig, hier ook voor 3 weken en dan gaat zij nog 4 weken naar Zambia vrijwillligerswerk doen
Meghan:Engels meisje wat hier in Augustus nog was maar wilde zoo graag terug dat ze er nu weer is voor 4 weken. Ze is model. Ook wel aardig en ze weet veel leuke dingen nog van de vorige keer om te doen, dus handig.
Alex:Ze is ook USA, maar blijft hier voor 6 maanden dus is er al een tijdje. Deze week was ze op vakantie dus ken haar nog niet zo goed.
IEdereen is sinds maandag aangekomen behlave alex en Amy.
Als laatste hebben we nog Evie, Dat is de Communityproject manager. Ze is altijd hyper, houdt-van-eten-figuur en supervrolijk en heel aardig!
Er is zwembad maar is echt ijskoud, moet nog moed verzamelen om er in te duiken. Verder zijn kledingregels en overheidsregels heel streng. Vooral in community lager dan knie en schouders en decollete bedekken Als je skinny jeans draagt, mag niet want je showt je lichaam. Daar ka je zelfs gearresteerd voor worden!Je kan ook gearresteerd worden als je fotos maakt van de vlag van Zimbabwe of enige overheidsgebouwen. Zeker streng beleid hier. Je mag buiten het huis niks vertellen of vragen over de politiek. Dat wordt gewoon niet gewaardeerd. In het huis mogen we wel alles vragen aan Evie erover. Hij (Mugabe) is al 93 en is al 30 jaar de baas. Hij was net als Mandela vrijheidsvechtermaar is veranderd in een dicatator. Je mag wel fotos maken van de community en kinderen maar met veel regels, geen gezicht of helemaal geen zielige gezichten. Dus is moeilijk om fotos te maken, ik porbeer het wel maar het makkelijker om van de natuur fotos te maken fan van kinderen waar zoveel regels aan vast zitten. En de meesten zijn ook niet altijd even blij als je foto maakt van hun huid of wat ze aan het doen zijn. We worden btw naar alle projecten toe gereden in safari auto`s. Ze doen dit om dat dat toch veiliger is em taxi`s willen soms niet eens de townships inrijden.. Heel luxe en chill! Dan wachten ze tot we klaar zijn em dan brengen ze ons weer terug.
Ik slaap in best kleine maar prima kamer. Er staan 2 bedden in en een ventilator en 2 halve kasten (zal fotos toevoegen). Elke dag komt er een schoonmaakster, maar toen we aankwamen zaten overal spinnen. Er zijn 2 soorten; gewoon de lanngpootspinen en platte zwarte spinnen. Het grappige is, Paula is superbang voor de langpootspin (is geleerd dat die bijten en in je schoen kruipen hahaha) en ik ben bang voor de zwate vieze spinnen waar zij helemaal niet bang voor is want komen veel voor in Brazilie. In dat opzicht kunnen we elkaar wel helpen. Gelukkig kwam Amy met een spray aanzetten die alle insecten doormaakt, alle afrikanen gebruiken het zegt ze. Dus alle spinnendoodgemaakt en nu al week schone kamer en geniet er telkens van. Buiten en in de douheruimtes zijn wel veel spinnen maar je leert er mee omgaan zullen we maar zeggen...
Dinsdagochtend begon het echt, Old peoples home was eerste community Project (dat duurt van 8 uur tot half 12, dan pauze tot half 4 en dan weer Project to 5-6 en dan naar huis en half 7 avondeten).
Het was in een township en allemaal kleine huisjes waar oude mensen wonen. Zo was er bijvoorbeeld een vrouwtje van 104(!)die altijd nog bezig is met vegen van de grond en weigert te stoppen. Ze is heel klein en mager maar humor heeft ze zeker nog wel. Ook woont er een Gary, dat is 70 jarige enige blanke man. Hij is zijn hele leven rijk geweest maar alles was opgegeven moment op (weet niet hoe zal proberen erachterkomen volgende keer) Toen heeft zijn familie hem afgestoten en zit u hier in het Old Peoples Home met eigenlijk niks meer maar kan engels praten dus wil altijd praatje met je maken. Er is ook een man die zijn heup heeft gebroken maar geen geld om nieuwe te krijgen dus kan niet meer lopen alleen nog met zijn billen schuiven om vooruit te komen. Hij was vroeger atleet! Hij zei tegen ons, blijf god elke dag bedanken voor je benen ben er zuinig op want ik wens elke dag dat ik ze terugkrijg. Zo triest.. Er was een andere man die chef was geweest. Ook een hele leuke oude dame van 90 die Sofi heet! Haar man is paar maanden overleden en het gaat niet zo goed mer haar maar vrijwilluigersw vindt ze altijd te gek. en daarvoor komt ze wel naar buiten en een praatje houden. De fotogtafie mensen wilden van haar een foto maken (dit is voorbeeld dat projecten inelkaar lopen, fotogtafie mensen probeerden mooie portretten te maken van de oude mensen in het community project). Als laatste is Jozef er, een man die niks zegt totdat een vrijwilliger een tijdje geleden tegen hem sprak em daadwerklijk wat informatie terugkreeg, dat die Portugees praat. In brazilie praten ze ook portugees en Paula ging dus met hem praten. Hij zei zowaar een paar woordjes em en hij verstond het!!
Veel mensen in de old peoples home zijn vroeger voor werk naar Zimbabwe gekomen maar toen ze terugwilden waren er ineens grenzen en paspoorten die zij nooit hadden gekend. Zonder paspoort kon je dus niet terug naar je eigen land en ijn dus verplicht hier achter gebleven. Velen weten niet een waar hun familie is of de familie weet dat ze nog levend zijn. Meesten praten niet engels en dan vertaald Evie het voor nos(ze praten in lokale taal).Erg bijzonder em indrukwekkende ervaring was dit. Ze hebben werkelijk waar niets, 1 kamer per persoon/stel met 1 bed en af em toe een kapotte bank of kledingkast. Ik zal proberen fotos te maken maar vind dat altijd ongemakkelijk en weet niet of het mag. Ze hebben btw 1 grote kamer met electriciteit en 1 tv. Verder is er dus nergens electriciteit.. Er werken 3 vrouwen die eten voor ze maken (wat wij mochten helpen en rondbrengen) en die werken in tuinen, die groenten verbouwen (ook geholpen en onkruid gewied) die groenten verkopen ze en gebruiken ze voor het eten. Volgende week gaan we er nog een keer heen, ik kijk er wel naar uit want zijn zulke lieve mensen met inspirerende verhalen.
Smiddags naar de Kids Club geweest in dezelfde township. I absolutely loved it! Kijk er naar uit om volgende week weer te gaan. Het is eigenlijk een weeshuis maar alle kinderen uit de omgeving kwamen er dus hebben ze het Kids Club genoemd, Ze hebben als doel alle miesjes betere educatie te geven en stimuleren om naar school te gaan. Ee hele grote reden waarom meisjes niet naar school gingen was ongesteldheid. Ze gingen vaak het hele week niet naar school waardoor ze snel achterliepen en niet meer konden bijhouden. Maandverband konden ze niet kopen. Nu heeft de Kids Club bedacht om stoffen maandverbandjes te maken die je elke keer gewoon kunt wassen en hergebruiken waardoor ze geen school hoeven te missen. Er werken 3 vrouwen die zorgen voor eten en veiligheid voor de kids en slaapplekken voor de de wezen die er wonen. Hele lieve kinderen! Wij komen daar dan om spelletjes met ze te spelen zoals magische tapijt (met zn allen op het kleed staan en dan proberen omt e draaien), waterbalonnengevecht en tikkertje. De kinderen zijn zo lief en willen alles doen. Weinig praten Engels of paar woordjes. Veel in lokale taal. Wat wel grappig was, toen we aankwamen begonnen kinderen Quia ofso te roepen. Dit betekent dus `witte`maar op positieve manier. KidsClub gaat wel slechter, ze hadden er 40-60 maar overheid heeft 3-jarige verplicht naar school te gaan, schoolgeld is duur waardoor ouders Kids Club niet meer kunnen betalen. Nu hebben ze er 15-30.
Savonds had was ik moe en erge heimwee. Was ook deel cultuurshock zei de rest, dus alleen maar logisch dat ik me nu even waardeloos voelde. Heel lief opgevangen door Amy em de rest van de groep. Er zaten toen ook 4 nederlandse vrouwen uit Enschede. Die waren wel lief voor me maar ik vind ze eigenlijk echt superirritant haha. Echt 4 `VanL`potachtige vrouwen. Laat ik het zo zeggen, niet mijn typen.. Maar ze hadden me wel lief opgevangen dus ze kunnen wel lief zijn maar ook heel irritant. Maar die gaan maandag weg .
Woensdagochtend zijn we naar een schooltje gegaan om computerles te geven. Dit was even realisatiemomentje. We geven de computerles zodat de kindere later meer kans op baan hebben. De kinderen leven in een township, ze hebben dus niets/weinig. Laat staan dat ze weten hoe een computer werkt. Technologie wordt steeds belangrijker em daarom geven we ze computerles zodat ze er iets vanaf weten en dat te gebruiken in de toekomst. Paula bracht laptop mee em les gegeven. Kinderen konden weinig Engels en verstonden helemaal niet al die moeilijke woorden in het Engels over computers. Dus Evie vertaalde telkens voor de klas. Na de uitleg over dat een laptop uit welke onderdelen bestaat, wat die onderdelen doen, en hardware en software uitgelegd te hebben mochten ze hun naam typen op Paula`s laptop. Ze zagen hier. Dus voor het eerst een laptop em mochten ero p typen. Er kwam een meisje naar nos toe, die zei sorry we hebben je computer vermoord. Het enige wat er gebeurd was dat het scherm zwart was geworden omdat ze de letters niet konden vinden em het telang duurde. Meisje super verdrietig maar ook intens blij toen hij het meteen weer deed toen we de muis ewogen. Ze wisten niet eens waar de backspace zat em wat die deed. . Zo was er bijvoorbeeld een jongen, die zijn naam mocht typen op laptop maar had geen idee hoe mensen zij naam schreven, dus pakte hij zijn schrift em ging zijn nsaam overtikken van hoe de juf het had geschreven Ze vonden het net een magisch iets. Heel leuk maar ook beetje raar om te zien.Het is raar omdat in Nederland kinderen vanaf 1 al op IPhone´s zitten em het idee dat hier kinderen van ongeveer 8 nog nooit computer hadden gezien of weten hoe het werkt. Er waren drie tafels, de stoute kinderen, de slome leerders en kinderen die beetje Engels spraken. Maar grote groep em moeilijk omdat niet iedereen hetzelfde iveau heeft. Leeftijd verschilde van 6 jaar tot 10 jaar. Dit was groep 3. Meisje van 6 intens slim, wees maar had al haar eigen visbedrijfje. Naja ze ging sochtends vissen em probeerde ze te verkopen. 6 jaar! Sommige kinderen konden Engels maar konden het niet schrijven, andere kinderen schreven het netjes over maar hadden geen idee wat ze schreven. Dus moeilijk les te geven voor docente en door vele leerlingen weinig persoonlijke aandacht.
Daarna mochten we meehelpen met lunch geven. Op het schoolplein stond een hutje met een vrouw met 3 enorme pannen om een vuur op de grond staan. Er zat een mengsel van zout, suiker em mais in. Dit kregen alle kinderen een beetje van. Maar door het vuur in het huisje was er intens veel rook. Ik stond erin em kreeg meteen last van mijn adem dus mocht iets verder gaan staan. Je ogen gingen ook intens pijn doen en tranen van de rook. Op gegeven moment stonden we met zijn drien (Evie, Paula em ik)keihard te huilen van de rook daar haha. Dus zijn we eerder weggegaan, die vrouw deed dat elke dag dus was eraan gewend maar het was echt ongelooflijk dat ze dat aankon.
Dit schooltje zat trouwens echt middle of nowhere. Midden in de bush waar ze echt in hutten nog leven van stro em klei. Ik wist niet dat dat nog echt gebeurde, ik dacht alleen in de Middeleeuwen maar heb met mijn eigen ogen gezien dat het echt nog gebeurd. Dit was btw wel grote school, goede buurt want veel ouders stuurden kinderen naar school. E ris schooltenue maar niet iedereen heeft dat omdat ze het simpelweg niet kunnen betalen. Er zijn ook buurten waarin ouders het gewoon niet nodig vi den kinderen naar school te sturen. Het is proces van jaren voordat een community inziet waarom het belangrijk is om kinderen naar school te sturen en uiteidelijk te doen. Op de terugweg, ouders van leerlingen liepe langs de weg dus lift aangeboden naar de stadcentrum. Di tis voor hun 70 minuten lopen em 20 met de auto ish. Zo proberen ze iets terug te doen zodat ze de kinderen op school laten en hun dankbaarheid tonen. Voor de rest moet iedereen alles lopen naar stadscentrum. Ik woon nog heel dicht bij em vooor mi jis het 30 min lopen (nemen altijd taxi of worden gebracht). Hier rijden enkele autos em heel veel taxi´s maar die kunen ze nooit betalen dus loopt de lokale bevolking bijna alles.
Woensdagmiddag stond op het programma Meat Preparation. Dit houdt in dat je vlees klaarmaakt em geeft aan de leeuwen. Ik woon met 3 vegetariers dus werd geen succes. Dus zijn we naar Vic Falls gegaan. Hier was ik al met Papa zaterdag geweest maar vond het niet erg om nog een keer te gaan (zo mooi!). Daarnaast moest ik anders alleen met die 4 Nederlandse vrouwen erheen em gunde hun moment samen en had ik geen zin in haha. Vic Falls waren heel hoog water em zon dsu superveel prachtige regenbogen! Echt fantastisch. Maar iedereen was echt doorweekt, dus hebben niet eens het einde gehaald haha. Heb ik al gezien met papa maar echt zeiknat gewoon mijn broek em gezicht em armen. Ik had regenjack aan em die werkt super want mn buik was helemaal droog met câmera. Maar gelukkig droog je wel snel op in de Afrikaanse Zon. Savonds hebben we een nightdrive gedaan, we leven in het nationaal park dus we hoeven alllen de auto in te stappen em een weg in te slaan. We zagen superveel hyenas em wilde hond em 1 wilde olifant heel kort! Supercool, ze steken gewoon de weg over em lopen vlak langs de auto.
Donderdagochtend gaven we een workshop aan oude vrouwen/moeders. Dit moest gaan over hoe ze hun leven beter wilde maken en hoe dat te doen. Was echt heftig! Wij moesten open zijn, waardoor de vrouwen hopelijk ook open gingen praten. Dit deden we met de hele groep dus werd de hele groep ook closer omdat je veel meer van elkaar weet. Maar zo vertelde een vrouw dat ze als 6 jarig meisje was gegeven aan haar grootouders, die hebben haar mishandeld em uiteindelijk is de weggerend toen ze 15 was geloof ik naar haar ouders. Toen paar jaar later weer vertrokken naar grote stad voor werk. Later was haar zoon overleden em moest zij haar kleinzoon opvoeden. Eerst was ze heel boos erover maar nu is ze dankbaar dat ze hem nog in haar leven heeft. Ik werd echt stil van de heftige verhalen en de sterke vrouwen die ze nu zijn. En dat ze beter leven willen voor hun kinderen. Daarna moesten we onze doelen in het leven opschrijven em allemaal vragen beantwoorden em gesprek over hebben, voorwerp van thuis meenemen enn een levensloop maken. We konden het niet eens afmaken dus gaan volgende week verder. Heel indrukwekkend maar wil zeker nog een keer om naar ze te luisteren. Dit was btw weer echt in the middle of nowhere. We zaten naast een waterpomp die nog gebruikt wordt, en 1 kleed op de grond. In het begin was er niemand en pas na 30 minuten kwamen er vrouwen aanlopen em gedurende de workshop steeds meer. Volgende week gaan we met de vrouwen in hun Garden van het dorp werken. Deze vrouwen hebben trouwens allemaal HIV. Hier spraken soommige Engels em anders werd het weer vertaald door Evie.
In de lunchtijd kwam Dan (manager Leeuwenproject) om uitleg te geven over het leeuwenproject. Het is belangrijk om dit te doen omdat er nogal negatief gedacht wordt over leeuwen in gevangeschap. Hij wil dit daarom meteen uitleggen waarom het vooroordeel niet klopt em het goed is wat ze doen. Het is een lang em intensief proces, maar na een week snap ik het. Ik zal het thuis proberen uit te leggen.
Donderdagmiddag hebben we weer gamedrive gedaan. Ik geniet elke keer weer zo erg van gamedrives. Veel impalas em giraffen gezien. Savonds naar superluze safari lodge gegaan met prachtig uitzicht waar je de dieren letterlijk kan zien lopen (niet toen maar normal wel dus hopelijk volgende week ;)). En sunset gekeken met heerlijke cocktail.
Vrijdagochtend hadden we een lionwalk. Daar leven de leeuwen (welpen tot 2 jaar). Ze zijn nu 17 maanden dus al best wel heel groot. Je krijgt allemaal een stok (want daar zijn de leeuwen bang voor) om als de leeuwen iets onverwachts doen, je die stok kan gebruiken om ze naar achteren te duwen. Het blijven leeuwen, dus er waren veel regels zoals niks bijhebben wat kan bewegen. Alleen câmera mocht maar die moest je vasthouden em verder donkere neutrale kleuren aan. Dit omdat de leeuwen alles als speeltje zien en dat dus dan aanleiding kan geven voor rare bewegingen/acties. Dan sta je daar,(wel met allemaal leeuwentrainers erbij) midden in de bush met alleen een stok em zie je 2 enorme mooie maar echt wel grote leeuwen naar je toe lopen. Ik zal eerlijk zeggen dat het in het begin zeker spannend was. Maar ook ontzettend geweldig om ze gewoon voor je te zien lopen en zo dichtbij mee te mogen maken. (niet achter je ant dan kunnen ze je aanvallen). Vervolgens mag je met ze op de foto en mag je van alles fotos maken. En loop je ze eigenlijk gewoon achterna. Op gegeven moment zagen ze een dode baboon. Die gingen ze opeten. Echt verscheuren zegmaar em ik stond er dan 3 meter vanaf toe te kijken. Supergaaf! Maar ook echt wel ranzig ;). Na een uur bem je klaar en gaan de leeuwen weer naar hun verblijf. Hun verblijf is in reuze kooi maar ze hebben 3 lion walks per dag em dat is in de totale bush. Dus in feite slapen ze alleen maar in het verblijf met hekken.
Daarna hadden we een bushwalk, dan loop je door de bush em vertelt Lennert (1 van de projectmanagers van de leeuwen) over alles wat je ziet bijvoorbeeld bomen em planten. Zo vertelde hij dat een bepaalde plant, werd gebruikt tegen kiespijn em als tandenborstel. Iedereen heeft dit ook zelf geprobeerd. Of date r een bepaalde boom is, als je die verbrandt, dat as opeet het de kanker geneest. Of welke bomen of planten ze aten. Heel interessant.
Vrijdagmiddag nog een game drive gedaan. Superleuk weer. We hebben hele groep buffels gezien, zebra´s en olifant. Eigenlijk ook heel veel zwijnen, maar die zijn echt overal dus die noem ik niet eens meer haha.
Zaterdagochtend hebben we afvalschoonmaak gedaan. Di tis deel van het community Project. We gaan de townships in en letterlijk met vuilniszakken alle troep in de zon opruimen. Dit doen we zodat mensen het zien, zich schamen dat wij hun troep opruimen em zo het zelf gaan doen. Het moment dat me voldoening gaf was wanneer een auto met een man stopte em zei ik zou graag willen dat ik dit samen met jou kon doen. Ik ga je de volgende keer zeker helpen. En dat was het doel, dat mensen zelf hun troep gaan opruimen. Dus mission accomplished.
Dan eindelijk weekend! Zaterdagavond zijn we met ons allen naar the Boma geweest. Is traditioneel restaurant. Je gezicht werd geverft, mensen optreden in traditionele kleding, muziek etc.! En je kon allemaal je toekomst laten lezen of je haar doen. Heerlijk eten, impala gegeten, zwijn wat echt echt heerlijk was. Em traditionele worm gegeten! Was echt te viés, ik half kokhalzend weer terug naar de tafel, maar wel geprobeerd. Geweldige cholademousse em natuurlijk met allemaal uitgeplofte buiken naar huis. Superavond.
Zondag ben ik met Kristen en Eileen naar Zambia gegaan om de witte (bedreigde) neushoorn te zien. De brug bij de Vic Falls is zegmaar de grens. Dus sochtends om 6 uur bij de grens afgezet, door alle immigratiediensten om vervolgens in Zambia weer opgehaald te worden. Ik kwam erachter dat het dubbele visum maar 1 x geldig is, sneaky actie haha. Dus die heb ik nu opgebruikt en als ik nog een keer naar Zambia wil moet ik gewoon betalen. Maar de dag was super. We waren de enige 3 dus eigen gids em auto. Eerst naar leeuwen gegaan die in deel 2 van het proces zitten, supermooi en sta je weer iets van 3 meter in de auto ervan af. Daarna heerlijk ontbijt gehad en toen door naar de witte neushoorn. Omdat die zo bedreigd is hebben de beesten 24 uur per dag bewaking om zich heen. Niet letterlijk om hun heen maar wel in de buurt. Op gegeven moment de auto geparkeerd en zijn we met de bewaking mee de bush in opzoek aar de neushoorns. De bewaking weet waar ze ongeveer zijn maar niet precies dus toch even zoeken maar uiteindelijk gevonden. Dan langzaam dichterbij lopen em fotos maken. Wat een prachtige beesten em zo rustig. Het waren er nu 10 em in heel Zambia zijn er 15 em in heel Afrika 40. Het gaat de goede kant op maar de komende jaren nog zeker veel bewaking nodig tegen stropers. 50 in totaal is eigenlijk ook echt intens weinig. Er is niet veel nodig om ze nogsteeds uit te laten sterven dus nogsteeds spannende periode voor de beesten. Er was zelfs baby bij. Na 8 minuten moesten we weer gaan, anders gaan ze stressen. Cool dat ik ze toch nog in het wild heb mogen zien. Op terugweg nog even gamedrive gedaan, veel wildebeesten ggezien en impalas en iets van 7 giraffen.. Giraffen liepen gewoon naast en voor ons auto en dat bleven ze voor bijna 1 minuten! Ze waren zo dichtbij en natuurlijk mooie fotos kunnen maken. Daarna weer terug naar verblijf in Zimbabwe. Zondagmiddag met iedereen gehigh tead in Vic Falls hotel, was lekker em gezellig!
Dat was week 1. Man, wat kost deze blog veel tijd zeg ;). Maar hopelijk vinden jullie het leuk!
Liefs,
Volwassenwordende Sofie